Bütün sözler sana çıkar
Güzel olan ya da bir çiçeğe yazılan
Ahitler, şiirler ve ayetler
Seni sevmekle başlar yarasıyla barışmak ademoğlunun
Çeliği gözyaşında eritmek seni görmek marifetidir
Saçlarında uyuttuğun okşayışların en yalnız hali
Seni uyuyarak kavuşmak mutlu bir gerçeğe
Öylesine durmaz akıl cümlenin ahir defterinde
Bütün sözler sana çıkar
İyi olan ve yaşamla ölümün barışında.

Uzaklığın soyundan geliyor cürümüm
Beni affet, dilimi suyun güzergahına günah eyledim
Ah benim gri vebalim, sarı eylülüm
Ağızdan laf bir kere çıkar o da sana
Güzel olan ya da masumiyetine kazınan
Kök saldığım kimsesizliğin kuşlu sabahında
Kalbime geleni kuytu türküme dökerim
Şu devasız çıkmazdan sesine tutunurum
Bütün tutuşmalarda külüm sana
Umut olan ve isyanla şiirin kavuşmasında.

Unutulmuşluğun gölgesiz ölülerini görürüm
Çekip gitmek diye bir şarkı duyulur ta dağın kalbinden
Çekip gitmenin sana çıktığı çaresizliktir o çiçeğin adı
Çiçeğin adı ki yangın yeri ruhuma vahyolan
Ne bir durak kaldı sonumu cürümümle süslediğim
Ne bir çığlık, sesimle karanlıktan hiçlik dilendiğim
Bütün hüzünler sana çıkar,
Diriliş olan ve karanlıktan aydınlığa filizlenmiş.




Nedim KARDAŞ