Köşede bavul
Gri
Ne saklarki cepleri
Mermerden zeminde dikine
Yokmu sahibi
Demirden iki tutmaç üzerinde
Bekler gibi istasyonda bir eli...

Geride
Uzun bir sren sesi
Raylar yeniden hareketli
Tepede güneş
Sessizliginde deliyor bulutları
Saat kaçtı
Hala bavulun bir sahibi cikmadı...

Adımları azaldı çevrenin
Gürültüsü dağıldı sislere
Ya anlayamadığım sözler
Daha demin yanımdalardı
Ama aklımda kaldı birkaçı
Yoo
Söylemem
Korkunclardı...

Evim yakında
Çıkar gelirim arada sırada
Buralara...
Arkadaş edindim oyunları
Ve taşları
Betondan arda kalan
Yandaki inşaattan...

Uzakta
Bir er kisi
Benden büyükçe gözleri
Büyükçe cüssesi vardı
Gölgesi düstu ansizin yüzüme
Bana bakti
Kalk dedi çocuk
Bağırır gibi
Nefesli..

Tugladan duvarlar
Sıra sıra
Birinin altında
Çiş lekesi
Az ötesinde birkaç kedi
Yumalamış tüylerini
Hiriltilar karanlikta
Yer bulmuşlar bank altlarında...

Kalktım
Koştum siyah olan kedinın yanina
Yapabileceğim tüm hızımla
Sevdim boylu boyunca
Ense ve gövdesini
Egildim f isildadim kulaklarına
O bavul benim
Taş doldurdum içlerine
Ne olur kimseye söyleme
Olur mu?

Olur dedi (miyavladı)...