Mor dağların kraliçesinin hikâyesi
Biraz durgun, biraz yaralı, bahtı karalı…
Şeffafmış gözleri, biraz nemli, biraz sisli,
Tek dostuymuş yalnızlık, kapıları az da olsa aralı…

Mor dağlar kucaklarmış onu beyaz yağmur düşerken eteklerine
Ela gözlü kraliçe her zaman şükredermiş mor dağların bereketine…
Bu da yansırmış o güzel, ince, duygu yüklü nağmelerine…

“Sar beni mor dağım sıkıdan sıkıya sar
Yalnızlık üşütüyor, yollarım kapatıyor, al kanımı akıtıyor
Sar yaralarımı, sızılarımı sar…”

“Al beni dünyana masal olurum dillere
Tek dileğim verme beni ellere
İstersen vur beni yerlerden yerlere
Ama kat canına beni
Al canına mor dağım…”

Kraliçe dediği gibi yaptı…
Artık yalnızlık çok yalnızdı…
Dillere masal, kalplere hazan
Mor dağlara kraliçe oldu
Bende bu masalı dostlara yazan…
MERVE GÜREK