Bir tren istasyonu burası
Üşüyor zaman
Merhaba diyor ekim’in gözleri şiir karası
Tütün sarıyor bir dayı
Birazdan hareket edeceğiz
Çünkü öyle söylüyor koşuşturan insanların telaşları
Vakit epeyce kıymetli
Ceketimi çıkarıp uzatıyorum ona
Ve raylar haykırıyor can verdim diye
Anlıyorum ki gitme vakti
Rüzgarın merhametli ellerine ellerimi uzatıyorum
Uzatırken anılar yaş oluyor gözlerimde
Demek unutmak gerecekmiş seni
Gözlerin gökyüzü doğurmuştu avuçlarıma
Hoşçakal demek öyle zor geliyor ki
İlk sevdiğim adamsın sen
Saçlarım senin ellerinde hayat buldu
Nice sevda günleri kazıdık yüreğimize
Şimdi yollar ağlıyor ikimize
Unut kadınını ve unutmalıyım adamımı
Ne olur fotoğraflarda bakma öyle Mecnun gibi
Çöller idam edilir körpe ellerimle
Ve ben toprağın gelini olurum
Mecburum gitmeye
Mecburum kırılası parmaklarımla
cam kesiği bir mektup yazmaya
Öyle emrediyor kaderimiz
Unut bebeğini kızını kadınını aşkını unut
Bende isterdim can versin bu nasip kelimesi
Ama nasip ama nasip
Elveda nisan yürekli sevdam

Servan Erdinç