Hiç bir yol tabelası,bu şehri göstermiyor artık...
Hüzün bulutları,peşim sıra gelse de.
Karadeniz dalgalarını ne kadar özlemişim,
Her kıyı şehrinde,
Bir arkadaşım vardı eskiden,
Adlarını yüreğimde gizlemişim...

Gün aydınlandığı zaman,
Hep dumanı tüten evlere bakardım.
Burada da Lazlar var,
Burada da,yüreği aşk la cız eden,
Delikanlılar,kızlar var...
Düşündüm durdum,otobüsün camına burnumu dayayıp...

Hiç bir yol tabelası,bu şehri göstermiyor artık...
Oysa ki,şehrin varoşlarında,
Ne acılar çekilmişti kim bilir...
Sızılarını meze yapıp,
Yüreğinde seksen küsur vilayet barındıran,
Ama yine de tek şehirde,
Günahlarını kirden arındıran,
Koca burunlu,koca yürekli insanlardılar...

Hiç bir yol tabelası,bu şehri göstermiyor artık...
Yağmur,deprem ya da sel felaketi,
Zannetmeyin o şehirde oldu,silindi gitti,
Bunlar benim yüreğimin hareketi...

Ahhh be!!! Pontus Kralları;
Niya aldınız ki bu şehirleri,
Başka fethedecek yer mi yoktu zamanında...