günün ceremesi başladı
yine
sanki tekrarından hiç bıkmamış
gibi
zindandan kopan bir
umut
yağmuru beraberin de getirse ne
fayda
biraz soğuk biraz hüzün cabası
heybet...

hayat pamuk ipliğine
bağlı
nefesi soluğun da
hapis
ömrü bir kangren gibi bahse
aday
süprizlerle dolu her
anı
sonunun belli olması acep neye
elamet...

yazılmışlık çizilmişlik kahra
icab
zincirlerin prangaları kıskanma
hali
yetmiyor gökten inmiş
zembiller
çalkala zanı der gibi
muhabbet
neylesin insan bu boşuna mı
kıyamet...

ayaklar üşümüş giydiren
yok
sanki neyi diye soran
çok
bir varmışlık bir yokluşmuk kayda
değer
bugün de geçecek öylede böylede
elbet
tek merakımız olacak mı acab yarına
namzet...

sanki çok umrundaydı
onun
baharlar kışladan çıkamıyorlar ki
hiç
güneşte felçli bulutların
arkasın da
kolu kanadı kırılmış
gibi
niye şaşıracağız ki diyerek
hayret...

bir anlık göz kırpmak neye
ışık
takla atmasını bekliyoruz zamanın
yoksa
geceler niyaz gündüzler ise
mahçup
tıklayan saatte kayıt dışı
çare
geriye tek kalan,sanki çok lazımdı da
ceremeye zahmet...

(05.10.2016)

Talat Özgen