Bana sokulma çocuk
Dertlerim yorgunluğum hüznüm bulaşır sana
İçimdeki fırtınalar tuz buz eder yıkar gülüşlerini
Yazık olur ziyan olur gidersin daha büyümeden
Kapat sözcüklerin perdelerini kapat çocuk
Kalemimden gün ışığı sızıyor yüreğime
Güneş girmeyen yere gam girer çocuk
Çok tazesin daha
Bu son olsun
Yosun tutar dört duvarlarını
Bütün oyun bahçelerini hüzün sarar sonra
Varoşların kaderin’de
Eksik büyürsün ve yorulursun erkenden ben gibi çocuk



Bana sakın dokunma çocuk
Mazimin kiri lekesi bulaşır üstüne
Çocukluğunun hakkına bırak tertemiz, yarınların kalsın
Sen mazini hatırladıkça
Yüzünde ilk günki gibi bir gülüş sabaha uyansın
Sen bana bakma çocuk
Öyle saçma sapan bir adam olmuşluğuma
Ve bana birşey sorma çocuk
Kimbilir kimin koynundan çıkıp ,koynuma girmiş günahlar
Üç kuruşluk şerefsizliğe satılıyor bak hep sevaplar
Sandığın gibi büyümek böyle değil işte be çocuk böyle değil



Sen bana takılma be çocuk
Kaç kurtar kendini en iyisi
Ümitler serseri vari olmuş bende
Sabırlarım
Bir söze falçata atar
Yara bere içinde her kelimeye
Bana yalan söylemişler be çocuk
Ne kaderden ne felekten bahsetmişler
Sevdiklerimi birer birer bir yalanın voltasında terkettikçe
Hasretin mıh’ına demir atmışım her tesadüfte
Şimdi saçını okşasam aklım sende kalacak işte
Aşağı tükürsem elvedayım yukarı tükürsem bir ah/ım
Uzak dur benden be çocuk
Körolası yorgun bir hayat
Yer bitirir sen daha büyümeden bak senide



Ayhan’ca Cümleler
Ayhan Akdeniz