Yitirdim sanırken geri bulduran
O Yüce Mevlaya şükürler olsun
Yorgun yüreğimi, neşe dolduran
O Yüce Mevlaya şükürler olsun

Ol deyince alemleri olduran
Çiçekler açtırıp sonra solduran
Seni bağışlayan tekrar güldüren
O Yüce Mevlaya şükürler olsun

Yılldır hasretin hep aynı duran
Yorgun yüreğimi yakıp kavuran
Topraktan yaratıp ona can veren
O Yüce Mevlaya şükürler olsun

Her kelimen aynı, sözlerin aynı
Yanakların al al yüzlerin aynı
Beni benden alan gözlerin aynı
O Yüce Mevlaya şükürler olsun

Tebessümün beni benden alıyor
Bu durumda insan bir hoş oluyor
Mutluluktan bak gözlerim doluyor
O yüce Mevlaya şükürler olsun

Uçuk kaçık hayallerle gezmedim
Keşke dedim ama inan kızmadım
Ne dediysen uydum seni üzmedim
O Yüce Mevlaya şükürler olsun

Her ânı yaşadım senle an be an
Kaybolma bir daha aman han aman
Gönülden yürekten ve de her zaman
O Yüce Mevlaya şükürler olsun

İçten içe gizli gizli yanmıştım
Her gece adını kaç kez anmıştım
Bir daha ben seni görmem sanmıştım
O Yüce Mevlaya şükürler olsun

Ayyuka çıkmıştı bendeki hüzün
Hep gözümde durdu o masum yüzün
Yine muhteşem di sohbetin sözün
O Yüce Mevlaya şükürler olsun

Kul Hızır’ım şimdi dünyalar benim
Ben gibi dursam da ben artık senim
Sana kurban benim, her daim canım
O Yüce Mevlaya şükürler olsun
O yüce Mevlaya şükürler olsun

Nuh Ali Berk
(Kul Hızır)