Ne zaman bir cemre toprağa düşse,
İçime bir hüzün çöker ayrılık.
Ne zaman bir yetim boynunu bükse,
İçime bir hüzün çöker ayrılık.

Derviş asasını eline alsa
Garibin anası uzakta kalsa
Sılada sevdiğim bir haber salsa
İçime bir hüzün çöker ayrılık.

Allara boyansa bayraklar gibi
Suya hasret kalsa topraklar gibi
Ateşlerde yanan dudaklar gibi,
İçime bir hüzün çöker ayrılık.

Karanlık geceler korkutur beni
Ne çok sever idim bilseydin seni
İncitme ne olur bu nazik teni,
İçime bir hüzün çöker ayrılık.

Çok gurbeti gezdim çok hasret çektim
Yollarına nice çiçekler ektim
Yıldızlar misali kalbinde tektim,
İçime bir hüzün çöker ayrılık.

Bağrımda bir ateş yandıkça yanar
Gönlümdeki yara durmadan kanar
Şu dilim her zaman adını anar,
İçime bir hüzün çöker ayrılık.

DOĞANAY’ım bir şey gelmez elimden
Sevda dedikleri düşmez dilimden
Mevlam ayırmasın beni gülümden,
İçime bir hüzün çöker ayrılık.

Kemal DOĞANAY