Gözlerimde perdelenen yüzün
Seni düşündükçe,
Ömrümün sonuna yaklaşıyorum
Bir eylül daha geldi
Hazan mevsimi
Hüzün mevsimi

Yakında
Dökülmeye başlayacak,
Üzerime sarı yapraklar
Ağlamakla gülmenin arasında
Çırpınıyorum

Bana bıraktığın tarihi geçmiş
Mektuplarda
Özlemini kokluyorum
Düş aynasının içinde
Yok oluşumu izliyorum
An be an

Bulmacanın kayıp parçasını artık aramıyorum
Sarı yapraklı yollarda
El ele gezdiğimiz yerlerdeyim
Tek başıma
Yaralı bir kuş gibi

Göçmen kuşların gidişini izliyorum
Gözlerim takılıyor,
Birden bire portakal ağacımıza
Adımızın baş harflerini
Ellerimizle kazıdığımız yere
O, günü canlandırıyorum gözlerimde
Ne kadar da mutluyduk

Oysaki,

Kaderin defteri bile kıskanmıştı bizi
Ah!!! ne güzel günlerdi
Papatyalardan taç yapardın saçlarıma
Gözlerimizin içi gülerdi
Şimdi hatıra defterimde saklı
Gölgelerde yaşıyorum
Gün ışığımı kaybettiğim günden beri
Sensiz çayın tadı bile yok
İçmeye doyamadığım
İçine şeker katmadığım

Seni, bana getirecek
Ne bir tren var ne de bir otobüs
Ben, seni düş gemisinde
Bekliyorum sadece gelmeni
Her gece ümitsizce
Penceremin kenarında

Yaralarım her ne kadar kabuk bağlasa da
İçten içe gün geçtikçe kanıyor
Kangrene dönüşen yıllar
Kaderin, kestiği biletle gidişine üzüldüm sadece
Canımdan, canımı koparan o güne
Deniz gözlerinin olmadığı, "HÜZNÜN" şehri beni boğuyor...
Her yer ışıklar içinde olsa da
Gönderemediğim, bir pulsuz mektup daha

Aslı Gül