Yokluğun bile ağlıyor içimde
ama sen duymuyorsun
ne beni
ne yokluğunun sesini

YOKSUN


Biçare yüreğim sızım sızım sızlıyor
gözyaşlarım eşlik ediyor sessizce
yüreğimin baş köşesinde yokluğun
yokluğunu içiriyorsun her gece


sarhoş oluyorum
gün yerine geceyi ilikliyorum gözlerime
artık yokluğun adı ; Sen
nasıl da sımsıkı sarılıyorum bilsen


ahh diyorum ahh ...
gülüşüne vurulup yüreğinde dirildiğim
kıyametler kopuyor içimde
canımın canı sevdiğim
sen gel de kıyametim ol yine


Mehtap bile hüzünlü bu gece
martılar ağlaşıyor
kim bilir kimin helvasını karıyor kader
belki de benim
dört bir yandan dört kolluya binmiş gibiyim !


Sürükleniyorum yaka paça
oysa tırnaklarımı geçirdim kara toprağa
halâ direniyorum


daha ne kadar dayanırım
bilmiyorum
Sağ çıkmazsam yokluğundan
___ YOKLUĞUNA GÖM BENİ !




Canan EREN

17Ağustos2016BALIKESİR-Erdek