Sevgiler yaşanınca anlam kazanır sevgilim,
Yüreğinden düşünce koca bir sevda,
Bedenin ağır bir taş gibi saplanır kalır duygularına,
İş de ben, o vakit gözlerimden damlayan bir çiğ bırakırım avuçlarına,

Yanaklarına kondurduğum o masum öpüşleri mi düşün,
Sela sı verilmeyen bir cenazenin yoksulluğu kalmışcasına,
Ne bir mekanım bellidir,ne de sorduğun adreslerim,
Ve ben sensizliğin bekçisi,gecelerin nöbetçisi,

Sensizliğin son damlasını yaşar varlığım,
Seninle başlayan ve çözümlenmeyen dertlerim,
Yumruklarımı ezercesine,dişlerimi kitlercesi ne,
Ve kafamı parçalarcasına çığlık olursun içimde,
Bütün geceler beni anlatsın sana
Sonra bir ezan okunur,
Ben seni anarım,
Duam olursun,

Yaşamaktır sevmek,
Sanki hiç sevmedik,
Ve biz duygularımızı katlettik,

Çöllere damlamayan kuru bir rüzgar sın,
Sana kavuşmak imkansız olur,
Ve kendime kızarım defalarca,
Şerefsiz bir kanserdir ayrılık,
Vazgeçmek istersin ama için çürür,

Yalnızlığa alışmak sensizliğin aynasıdır,
Belkide dünya sen varsın diye böyle zalim,böyle acımasızdır,
Şimdi ben insansız kaldığım memleketimin topraklarında,
Susuz bir sonbahar gibi kuruyorum,
Gel artık topraklarımın kokusuna,
Seni özlüyorum
VOLKAN ŞAHBAZ