ne kadar toplasak
azdır umutları
güzelliklere doyulmanın yok ki
mümkünatı
çemberinde dönen dünya
aç bir kurt
susuzluğa bel bağlamış
olamaz
mı...

saymakla bitmez ki şu
kıvırtmalar
tersine dönmüş gibi sanki
ruhlar
can cananın neyine
minnet
kaş ile göz arası sayısız
yaslar...

daya sırtını daya meçulde
boşluk
fos çıkması anında
çokluk
hasret özlemleri kamçılarken
toz duman
biz ne elçiyiz ne de
konuk...

kazık dikmek yokluğa ne
çare
yüzdüğümüz derya sonsuzluğa
darbe
masmavilere uzanan eller
mapus
dertme çatma olunca mekan da
hane...

dilek arzu bir lokma ekmek
belki
bir gülüş bir gülümseme yüzde
kani
bırakmak gerek ne varsa solda
sıfır
biz bize yetmenin en güzel
hali...

yağan yağmurların tümü öpücük
olunca
tüm mevsimler baharda son
bulunca
aşkın sevdaya secde etmesi
gayet doğal
kalp yüreğe ebediyete
tutulunca...

(Yenifoça,13.08.2016)