cumbalı pencerelerde giz
yoksulluk taşıyan sokaklarda son fasıl
pervazlarda ürkek serçeler
gidiyorsun özge elemlerle
saman sarısı son yazdan
amberlenmiş sevda
sıcak şaraplardan iç ve git kuşluk vakti

onulmaz ağrılarda şehir
sevi ıhlamur kokuyor
hasret kamerleniyor büyülü cumbalarda
şenlenmiş sokakların çocuklarına
sözcükler parçalanırken belki mavi balonlar alırım
kayıkhanede beklerim kimsesiz kedileri
toprağını bırakanlara şiirler okurum belki
almanak şairlerinden
fesleğen kokulu pencerelerde seni unuturum

cumbalı evlerde giz
karanfil saatli bekleyişlerde
mavi yanıgını gözlerinin
yasemin kokulu gömleğinde uzayan zamanın beta kederi
nicedir yaz mektupları gelmedi
şairin suskunluğunu sorup duruyor cumbalı pencereler
yük vagonları gibi uyuyor göğsümde hardan bir şiir
sessisiz çığlıklara
şarap tanrısı diyonsosun çanağı da boş artık
beklenen biz
karlı bir leningrad akşamında
gelmeyen siz
uzun kavak ağaçları arasından
büyülü cumbalar arkasından
hasret yüklü rüzgarlarda savrulan vagonlar ile gelmeyen siz

deniz yosunlu
geceler dolunay
gemici fenerleri gemilere iz
yüzyıl oldu
yüce masumiyetini görmeyeli
kana kana içeceğim hasretini
hüzündüm ben
cumbalı evlerin sonsuz bekleyişlerine

battı güneşler
sarardı sardunya
ay ışığı kadınlarına
sessiz yanıtları olan sorular sormayınız

sevda hasret yüklü vagonlarda hazin bir güzdü
kimliğim çürüdü
artık derin ve okunmaz kederim
kavuşmalar zor
ayrılıklar işliyor ay ışığı kadınları hüzün gergefine

yüz yıl oldu totaliter yalnızlığım büyüdükçe büyüyor
gözyaşlarımı cumbalı pencerelerin bekleyişlerinde
hasret yüklü vagonlarla götüreceğim

sana okumadım hiç bir şiirimi
belki de seçilmiş şiirlerim hiç olmadı
taşların gizminde fıısldadı zaman yenilgimizi
toprağını bırakanlara şiirler okurum belki
almanak şairlerinden

Ömriye KARATAŞ
11.08.2016