Canım çekiliyor keke...
gece yine ağır,yine zehir zıkkım.
Ayak parmaklarımdan giren sızı
el tırnaklarımın işgaline yürüyor sinsice


üzülmemek teselli değil !...
sağır duvarları yağmalayıp,
içine köşk inşa edenlerin,
gailesiz umursuzluğu dellendiriyor beni.
İyi ki,
içimi ısıtan, parmaklarıma zimmetli tütün,
birde senin gözlerinden içilesi cevaplar var yanımda.


Nasıl kahrolmayım söyle !...
var mı bir hâl çaresi bu gidişatın.
Her paresi umut bezeli çerçevem,
tüm ardışık paranoyaların,
ve,
gizli şizofren ellerin lincine maruz.


Gülme bıyık altı ...
enseme, nefesi hayırsız şer günlerin,
iç yüzüne kurulu rezil basamakları tırmanıyor.
tırmandıkça boğuluyor,
boğuldukça sesimi kısıyor görünmez bir karabasan.


Eteğimdeki tüm taşları kendi kafama vuruyorum.
kanadıkça düşünceler,
tüy kadar hafifliyor yok olan hafızam.
bilinci kayıp bir meczubun güncesi deli saçmasıdır bilirsin.
bu sebepten,
sadece sana kıvrılıyor adımlarımın yolu.
ve, yine tek sen anlıyorsun kelimelerimin içindeki harfi.


Çok değildi !...
kararındaydı dileklerim.
istedim ki tarçınlı akide koksun çocukların dilleri.
güldükçe şeker damlasın gözlerinden.
koşulsuz,korkusuz olsun kahkahaları...


Ahh birde diken kelebeği kadınlar...
hani şu,
ağzı çalkalanmamış sığ suların balçığın da yaşayan...
dahil olmadan harici seslere,
ezile ezile küçülen,
en çok yüreğimi dağlayan müzayedesi alıcısız,
hiçliğin ceremesini omuzlayan,
yedi rengin harici siyah giyen isimsiz kadınlar...


Söyle !...
gönül han’mıdır ki,
her gelen,
acısı bana emanet yarınları bırakıp,
terkisine bir parçamı koyup gidiyor.
hiç mi,
ışıkları ıslatan, gün doğumu, çiğ serinliği olmaz kalbimde.

Sonunda,
gece ve gündüzün kalesini yıktım gördün mü.
artık bana ne yıldızlar göz kırpar,
nede güneş değer alnıma,
çünkü, niran ateşi dilimin,dileklerimin alazı...


Hadi gecikme keke !...
ayyuka çıksın asi cümlelerim.
hatta,
nereden inceyse oradan kopsun
pamuk ipliğiyle bağlı zincirlerim.
git,firari umutlar getir bana.


Dilek USTA

Keke:Candan dost