Yine bir başıma, yine yalnızım
Otur karşıma şöyle dostça
Yüzüme bak, yalnızlığım
Dünya mı boşaldı
İçimdeki konaklar mı yıkıldı, bilemem
Neden geleceğe kurulu köprüler uçtu
Geçmiş yine sığınak, neden


Ah ! Yalnızlığım; bir şey değişmedi
Ben, yine ülserli bir hırçın
Sen, acılarıma gülen deli kız
Ne söylediysen yaptım
Astım sol duvara gençlik resmimi
Sağ yana dizim dizim kitaplarım
Şu köşede bağlamam, şurada küçük masam
Çoktan uyumuş olmalı karım, çocuklarım
Otur karşıma şöyle baş başa kalalım
Derelim Mansur’u perişan eden gülleri dar’da
Ve..İlk tekbiri duyalım derince kuyuda


Yunus’la söyleşelim, Mevlana ile yanalım
Sinan’la kubbe çatıp, Füzuli ile kanalım
Görelim İbrahim’i güller içinde neyler,
Yükselecek çınarın hikayesini mi söyler
Bu ateş, bizim de içimize düşer
Böylesi zamanlarda
Tuğlar kalkar, kös vurulur
Akan sular durulur
Zafer takı yürür meydanlarda


Gönlümüz Malazgirt’ten düşer bebek koyuna
Göğüs geçirir Belgrat, Tuna alır koynuna
Geçer üzerimizden nice devirler geriye
Kaç mısrada, kaç güzel ele gelir
Yedi cellatla Genç Osman hançerlenir
Allah’u Ekberler kanlıdır; kışta-karda
Sadabad’a giden güzeller
Nalın kırar kaldırımlarda
Bir yanda asılı kalır Şair Nef’i
Genç Osmanlılar çile doldurur zindanlarda


Ah yalnızlığım
N’olur sabah yıldızı erken doğsa üstümüze,
Kan ve güller karıştı bu gece hikayemize




Hayrettin YAZICI