YALNIZLIK
Ses seda işitilmiyor. Bir sessizlik; bir Issızlık.
Bu sessiz yaşayış,
"Bazen" ne kadar hoşuma gidiyor,
Bunu anlatmak ne kadar zor.
Bazen içimdeki başka bir ben;
Bu düşüncemi savunmak zorunda kalıyor.
Oysa buna ne hacet?
Öyle diyorsam öyle...yine de,
Mehtabın, sonbaharın en güzel hallerini,
Yalnız başına içine sindirebilmek,
Tüm hücrelerinle duyabilmek;
Yalnızlık yetisine mahsus bişey.
Bunun seyrine odaklanabilmek,
Hakkıyla anlatılamaz,
Değer biçilemez bir güzellik.
Hayatın incelikleriyle dolu,
Bu derin manzaraya açılan kapı: "yalnızlık".........
Özellikle kalabalık bir hayattan geçilip gelinen;
Bir yalnızlık,
Sanki, karanlık içindeki aydınlık!
Ortam önce kapkaranlık...
Sonra adeta her insan bir fener,
Yalnızlık her feneri içerden dışardan çevreleyen,
Hayali bir serüven.
Hepsi senin eserin, senin düşüncelerin.
Yalnız senin görebildiğin,
Tatlı, geniş, bir panaroma.......
O panaromayı paylaşmak isteyebilirsin,
Başkasına göstermek için çabalayabilirsin.
Yaradılıştan şair olsan da,
Kalemin ucuna yüreğini takıp yazsan da,
Gördüklerini gösteremezsin...
Asiye