Arar iken buldum gözleri sürmeli yâri
Bende bekliyordum gelmen için dedi seni
Neden daha önce gelmedin dedi bari
Anladım neden gönlüm kalmış böyle ihtiyari

Gönül dergâhına vardım sukutla oturdum
Gözlerine baktım o aşkın içinde kayboldum
Dedim aradığım sendin şimdi seni buldum
Anladım neden gönlüm kalmış böyle ihtiyari

Artık sensiz bu dünyayı ben neyleyeyim
Artık son nefesime kadar ben seninleyim
İzin ver gönlündeki güller içinde gezineyim
Anladım neden gönlüm kalmış böyle ihtiyari

Açtı bana gönül kapısını içeriye girdim
Cennet kokusu güller içinde kendimi gördüm
Açtım gönül kapımı ne varsa içine serdim
Anladım neden gönlüm kalmış böyle ihtiyari

Dedi yıllardır bekledim gelemedin neyleyim
Başım alıp seni aramaya kiminle geleyim
Sen gelmeden önce ben söyle nasıl güleyim
Anladım neden gönlüm kalmış böyle ihtiyari

Dedim işte beni beklediğin yere geldim
Geldim gülüşünü gördüm benimsin dedim
İlk görüşte işte budur bekleyenim dedim bildim
Anladım neden gönlüm kalmış böyle ihtiyari

Beklerken dedi gözlerimde aktı kanlı yaş
Senden başkasına dönmedi bendeki bu baş
Senden başkası için akmadı gözlerimde yaş
Anladım neden gönlüm kalmış böyle ihtiyari

Akan gözyaşlarını gel aşkımla usulca sileyim
Seni güldürmek sarmak için söyle ne edeyim
Al gönlümü gir içine kendin gör benim meleğim
Anladım neden gönlüm kalmış böyle ihtiyari

Gönlümün tarlası senindir gir sen içeri
Beğenmedi gönlümdeki çiçekleri niceleri
Bekledim aylardır gelmen için gündüz geceleri
Anladım neden gönlüm kalmış böyle ihtiyari

Artık ikimizin canı nefesi bir nefestir
Artık ağlamak yok aşk gönlümüzün sesidir
Bana her bakışın sarışın cennetten bir gülüştür
Anladım neden gönlüm kalmış böyle ihtiyari

Kul Mehmet’im dedim adını bağışla
Gönlünde ismimi sen seç dedi kendin nakışla
Hayran kaldım gelişine seveceğim seni canla başla
Anladım neden gönlüm kalmış böyle ihtiyari

İster bana Leyla de ister Aslı terk etme beni asla
Aradım buldum bırakmam seni dedim hele de bu bakışla
Gel gidelim gönül evimize kalalım seninle baş başa
Anladım aşkla gönlüm diri kalırmış anladım şimdi
Mehmet Aluç ©Kul Mehmet