Seni değil de,
Seni uyurken seyretmeyi özledim.
Battaniyeye sımsıkı sarılmanı,
Usul usul nefes almanı,
Ara ara sağa sola dönmeni.
İkinci bir yastığı bağrına basmanı.
İşte öyle melekler gibi uyumanı.

Seni değil de,
Çocuksu tavırlarını özledim.
Bir öfkeli, bir sevecen olmanı.
Her şeye anında tavır almanı.
Gülerken bir anda ağlamanı.
Ağlarken ansızın kahkaha atmanı,
Küsüp giderken inat edip kalmanı.

Seni değil de,
Senin olduğun yerleri özledim.
Gezdiğin sokakları,
Yürüdüğün caddeleri,
Dolaştığın bahçeleri,
Seyrettiğin denizi,
Ayağının bıraktığı her izi...

Seni değil de,
Seninle yaptığımız şeyleri özledim.
Yağmurun altında ıslanmamızı,
Ay ışığında ki sohbetlerimizi,
Aklımıza estiği gibi hareket etmemizi,
Deliliklerimizi, kavgalarımızı,
Kaygılarımızı, kızıp bağırmalarımızı.
Dayanamayıp sarılmalarımızı.

Ben seni hiç özlemedim,
Sadece sensiz yapamıyorum...
İnan bir an bile seni istemedim,
Sadece başkasını sevemiyorum.
Sorsan yüzünü hatırlamam bile,
Sadece geçmişi unutamıyorum.
Ben senden çoktan geçtim de,
Bize takıldım geçemiyorum.
Seni kalbime öyle güzel yazmıştım ki,
Şimdi kıyıpta silemiyorum...

Celal BAHAR - (#Sevimsizadam)