Hiç bitmesin yüreğimde,
Ömrümün sonuna değin,
Sürsün gitsin sürdüğünce,
Yaşam sevincim.



Hayata,hiç inancım kalmasa,
Tutunacak,
Bir çöp,bir dalım olmasa,
Yüreğimde Tanrı armağanı,
Yaşam sevincim,yeter de artar bana.



İnansam hayatın karmakarışık,
Uğursuz ve şeytanca,bir kaos olduğuna,
İnsanların,hayal kırıklıkları içinde boğulduğuna,
Yine de,bana ayrılanı,yaşamak isterdim.



Yaşam kadehimi,elimden bırakmaz,
Son damlası bitene dek,içmek isterdim.



Ama,yine de bilinmez,
Hayat biteviye yolunda giderken,
Belki de,tam da,yaşıyorum derken,
İçindeki tılsımlı iksiri bitirmeden,
Elimden kadehi,çok da erken,
Bir yana fırlatıp,çekip giderim !


Aklım diyor ki bana ;
"Güven duy,yaşam sevincine,"
"Tanrı armağanı bu sana,"
"Her türlü hayal kırıklığına,"
"Nefrete,hayatın acımasızlığına,"
"İnancın üstün gelecektir,"
"Onun sana sunduğu umutlarınla."
"Hayat,ne çıkarırsa çıkarsın karşına,"
"Hiç yeis ve umutsuzluklara kapılma."



İçimdeki yaşam sevincim diyor ki bana,
"Böyle geldin,böyle gidecek,bekleyeceksin Araf’ta."



Yaşıyorum,içimdeki yaşam sevincimle.
Masmavi gökyüzü,
Pırıl pırıl yıldızlar,
Baharla,yeşeren çayırlar,
Rengarenk çiçeklerle dolan bayırlar.



Ruhumun içinde toplaşan,
Koşulsuz sevdiğimi,bildiğim insanlar,
Değer verdiğim,eski yeni kahramanlar.



Farkındalıklarla yaşıyorum,bana verilen yaşamı,
Unutmadan,yaratılanlara sevgiyi,yaratana vefayı.



Sonra bir de,... ölüleri düşünüyorum.
Aklıma,mezar taşları geliyor !
Her mezar taşını,zihnimde görüyorum !



Yaşadıkları hayatlarının,birer abidesi !
Ateşli yaşamlarının,
İdeale,bilgiye,gerçeğe verilen mücadelesi


Geçmiş hayatlarında,en candan inançlarına,
Bir sembol gibi,baş uçlarında,
Bir şahit gibi,dimdik ayakta !



Düşünüyorum,sahiplerinin çoktan bu hayattan göçtüğünü.
Kendilerine verilen yaşamın içinden,
Belki,onların da,yaşam sevinciyle gelip,geçtiğini.



Farkındayım,Tanrının verdiği güzelliklerin.
Ve Tanrının bana lütfettiği,yaşam sevincimin.


Baharın pırıl pırıl ışıklarını,
Masmavi gökyüzünü,
Işıltılı kar tanelerini,
Hayat veren güneşi,seviyorum ben.



Gençliğimden gelen,gençlik gücümle,
İçtenliğimle seviyorum yaşamı.
Böylesine,yaşam sevinciyle dopdolu içim.



Hayatı tümüyle sevmeliyiz,
Hayatın anlamını,bütünüyle merak etmeliyiz.
Tüm evrenin ve hayatın,
Bize emanet olduğunu bilmeliyiz.
Anlam,...o zaman anlaşılır hale gelir,
İstenirse sevgiyle,inançla,
Tanrı,herkese "Yaşam sevinci" verir...


Tuğal KÖSEMEN
12.Temmuz.2016