Etrafa dağılmış hayallerimi topluyorum şimdi
Vurgun yemiş yüreğimle ağır aksak bir halde
Seni derleyip toplayıp atayım diyorum bir köşeye
olmuyor
Titriyor ellerim her hatırana dokunduğumda
Kanım çekiliyor damarlarımdan
Aşkın girdabında dönüp duran bir avereyim sanki
Kurtulamıyorum vazgeçemiyorum o hengameden
Silip atamıyorum bir çırpıda
Yüreğime yapışmış katran karası hayaller var ..
........

Aşkının şerbetinde toydum, eziyetinde piştim doydum .
........

Şimdi seni o sert esen rüzgarların önüne atıyorum .
Nereye savrulduğunu bilmek istemiyorum....
Tavan arasındaki tozlu boş bir çerçeveden ibaretsin artık
intiharlara sürükledin ömrümü .
Boynumda hep asılmaya hazır bir urganla dolaştım sanki
Gözlerimin buğusunda hep kendi cenazem vardı...
.......

Kendi kendimi gömdüm bugün ağıtlar eşliğinde
Etrafımda kimi kimsesi olmayan bir sürü hatıra vardı
Sonsuzluğa kanat açtım kara toprakları dost bilerek
Ve seni de bir kuşun kanadında uğurladım bulutlara
sarıldım durdum yağmurlara
sustum sustum. . . . . .