Çetrefilli gecede,
Mavi bir düş’tü,benimkisi;
Afilli yalnızlığımın,
Doğum sancısı belkide.
Biriktirdiğim,
Tüm yürek çırpınışlarımı
Bozdurup,harcamak istiyorum
Bu şiirde....


Önce,
Kısa bir not düşüyorum,günlüğüme
Aylardan; Nisan
Mevsimlerden bahar,
Nedense titriyorum
İçim mi üşüyor? ne?
Pişman oluyorum,
Tüm hüzünlerimi gömdüğüme...


Bir kaç tanesini,
Bıraksaydım keşke.
Şimdi ben,
Neye oturup ağlayacağım?
Söz vermiştim oysa,
Bir daha keşke demeyeceğime.
Of ya!
Ben adam olmayacağım.


Fotoğraf albümünü arıyorum,
Belki bir kaç resim bulurum diye
Unutmuşum!
Onuda geçen kış yakmıştım.
Ama belki ,mektup bulurum
Yazılmış,sevgiliye
Doğruya;
Onlarıda buruşturup,atmıştım


Canım saolsun...Diyor
Ve bir tebessüm patlatıyorum.
Alay etmeyin canım,
Bu benim en doğal halim
Bazen;
Düşlerime,ip atlatıyorum.
Bilmiyorum ne olacak?
Ahvalim.....


Zaten;
Şiir yazmayıda pek beceremem.
Bakmayın öyle!
Şair gibi durduğuma,
Sadece,
Yüreğime söz geçiremem.
Aşkı getirirsem,
Punduna......


Uyakmış,kafiyeymiş anlamam
Düz adamım ben.
Şiirim nesir.
Öyle;
Kolay, kolay ağlamam.
Gözyaşlarım;
Kirpiklerimde esir....


Yazdıklarım okunsun diye,
Bir derdimde yok zaten
Ama,
Yan cebime koyun!
İsterim.
Kara geceler katran
Yolunu kaybetmiş,
Hislerim.....


Şimdi Tophanede,
Nargile içmek vardı.
İstanbulu,
Yalınayak dolaşmak.
Bak!yine beni,efkar sardı.
İyisimi,
Aradan sıvışmak....


Şimdi,Orhan Veli olsa,
Gülerdi.
Eski şairler,
Hani nerede?
Cahit Sıtkı,seni deli derdi.
Ve şiirde,
Son perde......