şimdi parça parça, her birimizin köküne dökülürken kibrit suyu
hala muhacire ensar olacak yüreklerde,değişmez bağnazlık huyu
bizler, lafa gelince bahsederiz de,hep asrı saadet kardeşliğinden
değil mi, şimdi tam sırası, bu kin ve nefret,bu basiretsizlik neden?

batının makyajlayıp sürdüğü versiyonlarını kabul ettik hafızamıza
şimdi öyle sert esiyor ki; karayel ve poyraz, düşünce hayatımıza..!
kalmadı maalesef, ne fikirde ne sanatta ne ittihat ne de kardeşlik
el açtırdılar başkalarına,takat kalmadı bizde ama laflarımız beylik..!

hatırlar mısın; yabancı ellerde iken, duvarlarda, şurada burada yazılı olanı
sanki seni istemiyorlardı oralarda, şimdi senin düşündüğünü düşünenler..!
gurbetteydin, sılai rahimde, önünde ekonomik bir savaş vardı, duvarda türken raus
nice zorluklar dertti senin için ? hatta uykun sana zorluk çıkarırdı,değil miydi kabus..!

başkalarını eleştirirken kaçırmadan dozunu
çün insan yaşamadan ölmezmiş aynıyle vaki
bize tek şey lazım ümmetin kardeşlik özünü
islamla yaşamaktır, çün O’dur sadece hüvel baki
yusuf erdoğan