Bir hüzün pınarı var ki içimde, sevda türküleri yazarım böyle..
Kalem bitmez, kağıt bitmez,gece bitmez..
Uyku gelmez,özlem bitmez,söz bitmez..
Kan kırmızı gözlerde akan yaş bitmez,
Ben kaşını sevdim, gözünü sevdim,toprağını taşını sevdim
Ben kimseyi sevmedim ki..?
Bir tek seni sevdim, seni sevdim,seni sevdim..

Kalbim delik deşik harap içinde,
Hep güzü yaşadım inan baharımda yazımda,soldu çiçeklerim tek tek,
Geleceğim dedim sana,ama gelemedim işte..
Rüyalarıma girdin her gecemde,
Adresi bilinmez ki,sorsam birine,
Ben kimseyi sevmedim ki..?.
Bir tek seni sevdim,seni sevdim,seni sevdim..

Her akşam güneşin batımında, kor düşer yüreğime sessizce..
Avuçlarımda kalan sıcaklığın var ya.?
Nasılsın diye başlayan ilk konuşmaların sevdası çöker içime anında..
Öyle bana bakarsın ya martı kanatlı kaşlarını süzerek..
İşte o zaman başlar özlemlerim sana..
Ben kimseyi sevmedim ki..?.
Ben seni sevdim,seni sevdim,seni sevdim..

Vahap Ünsal /7 temmuz/2016..

Bu acizane şiirimi o muhteşem sesi ile taçlandıran DR funda sağlam hanımefendiye çok teşekkür ediyorum ve saygılarımı sunuyorum..