Ben uzaklarda yeni bir güne başladım
tıpki dün gibi
çocukluğum uzak iklimderde kaldı
üstünden kaç mevsim geçti
haziranı bitirdi yanyana gezen kumrular
adını bir kenara yazdıran baharlar
al götür kumsallara bırak beni
deniz yıldızları çakıl taşları toplasın ellerim
sabahın ilk ışıklarında
kumsalda ayak izlerim kalsın
bir sabahçı kahvesinden seyredeyim martıları
bir bardak tavşan kanı çay
güneşi kucaklasın masum dalgalar
seni ben gibi özledim
seni sen gibi aradım
biliyorum ki sen benim düşümsün
ben olmasan sen sen olmasaydın ben olmazdım
ipe dizdiğimiz güneş
kuma serdiğimiz gökyüzü
kuyudan çıkardığımız
ay ve yıldız
bu gün geçmişten bir çocuk değdi elime
o çocuk bendim
kimsesiz sahi ne zaman büyüdük!
söyle; ne zaman
sahi hiç çocuk olduk mu ? 01.07.2014


II


kalbim ne başındayız yolun ne sonunda
kuruyan sobaharın yapraklarında
uzaklara bakıyorum
uzaklar bana bakıyor
tan ağartısında, gün ortasında
hep bir şeyler düşünüyorum
hep bir şeyler beni düşünüyor
adını koyamadığım
dehlizlerin ortasında
içim sıkılıyor kanıyorum
bu sonsuz boşluğun yarımadasında...


Nurten AkAygen
29.04.2012