ne denebilir ki kaçmış olan son fırsata
bir ayna gibidir bu tıfıl hayat
sır mır kalmaz kırıldığında
yerini de hiç bir şey alamaz ki asla
mümkün olmaz bir daha ıslahat
ne o hoş gülüşler kalır
nede işlenmiş olan kuyruklu kabahat

adamlıktan nasibi olmayana alıştık biz
merek yolunda pişerken yürek
makat üstü diklenirler bize kel bodur hamlar
aslı astarı iki tahta bir terek
neleri yoklamaz ki göz ucuyla edepsiz
dedik ya hasutluk dolu içimiz
adamlıktan nasibi olmayana alıştık artık biz

bu iş ana yüreğinde anca pişer
gökten inmedi ya bu küçücük çocuklar
h
i
ç
mi
h
i
ç
bir utanmaz da mı yok bre rezil adamlar
canı Allah vermiş kul beğenmez bir adamız
gel de saldır bakalım kuru ekmek ve soğana
milletçe ekmeği bile beğenmez olduk
sayılmaz ki adam gibi olmamız aldandık biz

bu işte kabahatte büyük küçük ayırt edilmez
zümrüt gibi olmuş edepsizlikler
esastan bozuk aslı astarı güvenilmez
hayvanlık güder oldu insan denen deyyuslar
bir domuz da olabilir veya da bir boynuzlu geyik
şerefsizlik şimdi illa ki sunulur altın bir tepsiden
hiç tadamaz olduk içten güvenle sevmeyi biz
bu alemde kadın avcı erkek avken
oysa söz edep mertlik namus ve şeref varken
ölümüne sevi sevdalısıydık topumuz
her şeyimizle ar ve hayayla anılırdık hepimiz

sınıfına göre insanlar ayrılırdı
adam olmayana hiç meyletmezdi kimse
efendiler vardı insanın en hasından
nerede bir gariban ve fakir varsa kayırılırdı
zengin ve fakir insanlık adına yarışırlardı en elasından
verilirdi işçinin alın teri alırdı hakkını fakir
adam gibi de bir adamdık biz
her şeyimizle ar ve hayayla anılırdık hepimiz

olmazdı hiçbir zaman bir haksızlık
kadın tam kadın
erkek de tam erkekti evvel Allah yoktu arsızlık
şimdi bırak erkeği nerede kaldı ki o kadın

ana baba olmuş sırtta bir kahır
şu anki devran çok berbat zaman olmuş ahir
nerede ki o yüzde ki gerçeği yansıtan aynalar
dedik ya fitne dolu içimiz
oysa ki her şeyimizle ar ve hayayla anılırdık hepimiz…


(01.07.2016) AZAP…