Çek gölgeni boynumdan,
Soğuk aşkın
Tüyler ürperten yalnızlığı

Yokluğunda
Isıtılıp önüme konulan ekşimiş hatıralar çorbasını
Kırık bir kaşıkla yudumlamaya çalışırım.
Yine mi o mevsim?
Dağlara gövde veren bedenim,
Çökmüş ağaç gölgesinde, kabuklarını soydum acıların.

Yokluğunun tühlerinde, dişler arasında kalan vahları
Kürdanlar kanatır ruhumu,
Her günümü bir cezaya çarptırır.
Durgunluğunda bir can demir atar,
Vuslatın uzağına,
Kaç fersah yol kalır, tebessümün limanına.

Yüklendim, mesken tutmuş acılarını yüreğimin
Tükendim, hasat mevsimi gelmedi daha türkülerimin

Korktun aşkın en masum yanından, sevemedin.
Leyla’dan, Mevla’ya giden yoldum giremedin.

Yüklendim, mesken tutmuş acılarını yüreğimin
Tükendim, hasat mevsimi gelmedi daha türkülerimin.




Yâr, yokluğunun tühlerinde, dişlerin arasında kalan vahları
Bir de seni unutamadım.
M.Ö./2008
kahramanmaraş