Kurşunu kendi davranışları ateşledi,
Kızgınlığı bile anlaşılmaz aksi yönde,
Işığın olduğu yerde gölgeler vardır,
Gölge istemiyorsa ışık bol fenerde....

Kader yollarıyla tuhaf yere götürür,
Bütün inandıklarını ret ediverir sin,
Oysa hayat denen kısa ve kırılgandır,
Artılarla-eksilerle birden gidiverir sin...

Yutabileceğin kadarını ısırmaktır aslı,
Aşk kör, lokmalarını teper ağza ağza,
Duygusal gevşemeye neden yutulan,
Zihinsel çöküşü dökersin sazdan saza...

Titreşimlerini anlatmaya kelime yoktur,
Hoyrat yaşam hatıralarıyla yaşar çöküş,
Ayın parladığı gecelerde karanlık gönül,
Duygu ve mantık savaşıyla sonun düşüş...

Merhaba gün ışığı bugün nasılsın diyemem,
Gülün adını değiştirsen yine kokusu sende,
Bir yar fırtınası yakalamış bir kere bağırcığı,
Sıra hayatın tüm kontrolünü kaybetmen de...

Hangimiz günahların gölgesinde yaşamıyoruz,
İç çekmedik mi? biz önceki eski ak günlerimize,
Bir hikayemiz olur, sonunu bizler karalamadan,
Sıkı sıkı sarılmadık mı? bu yazılan şu kaderimize...

Hayat pus bulanık değişimlere açık, doludur,
Hayat arabasının arka tekerleği uyuya kalır,
Oda haklıdır açık bir yol bulamaz gönüllere,
Sadakatin, aşkın, çabaların, hep seninle kalır..



Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.