Özçiçek hocama saygıyla


Neler umduk ne bulduk hayatın akışında
Yaşadığımız günler ne aldı ne götürdü
Hep güzeli aradık baharında kışında
Bazen göz yaşı oldu bazen sevinç getirdi

Kimi kir saydı akı kimi ak saydı kiri
Adamdan saymayarak "öteki" dedi ona
Biri helal kazandı haram kazandı biri
Zor tuttuk kendimizi kılıcı koyduk kına

Siyasilere kızan boşa kaldırdı kazan
Konuşmayı unutup anlattık elle kolla
Mahpuslara tıkıldı doğruyu bulup yazan
Ömrümüz risk altında koltuk altında kelle

Göz koyduk her nemaya bizim diye aşırdık
Bizim olanlarıysa koparıp eller aldı
Sonu selamet diye sabırları taşırdık
Öğünüp çalışmadık bir tek adımız kaldı

Aslımızı unutup özendik Avrupaya
Doluşup tencereye içimizde kaynadık
Biz atla övünürken alem gitti uzaya
Halimize bakmayıp bir de çalıp oynadık

Her kıssadan bir hisse alırdık biz eskiden
Atadan öğretilen ibret denen şey vardı
Kirli çamaşırları alamadık askıdan
Hep eyvallah denince vuran bir daha vurdu

Nasıl çiçek kokacak bu çamaşırlar şair
Sabunun terazisi kiri nasıl tartacak
Ne yazıp ne söylesem yine bitmez bu şiir
Sayfaları doldursam yine çoğu artacak

Mehmet Fikret ÜNALAN