Enseyi karartmayın! Bu vatanda düşmanla
İşbirliği yapanlar dün de vardı bugün de…
Marazi bir sevdanın getirdiği imanla
Celladına tapanlar dün de vardı bugün de…

Ellerimiz el oldu ellere hislenmekten!
Sesimizi yitirdik yabana seslenmekten
Yıllardır tıka basa tek yönlü beslenmekten
Ki, şifayı kapanlar dün de vardı bugün de…

Sorunları irdele, üzerinde çokça dur
Acı gerçek can yakar; ister kız, ister kudur!
Ta ezelden beridir süt neyse kaymak odur
Yanlış yola sapanlar dün de vardı bugün de…

İzzetinefse değil, menfaate bu akın
Suçlular ırak değil kendimiz kadar yakın
Yağlı bir kemik için el eteği bırakın
Mabatta kıl öpenler dün de vardı bugün de…

Yaşadığı topluma borcunu ödemeyip
Vicdanı hiçe sayıp, Hakk’ı önemsemeyip
Öksüz yetim hakkıdır, haram helal demeyip
Halkı çalıp çırpanlar dün de vardı bugün de…

Bir gram acımadan; acıda ve kederde
Oy için insanları saldılar dertten derde
Yaşamın zor olduğu hayat denen minderde
Hileler ve tırpanlar dün de vardı bugün de…

Kefareti çokmuş ki dağlarımın taşımın
Asalağı bitmedi şu çileli başımın
Damarına girerek halis vatandaşımın
Niyetini çarpanlar dün de vardı bugün de…

Ey bu necip milletin asil evladı, dinle!
Hiçbir vakit kendini bırakmazlar kendinle
Kimi zaman nifakla, kimi zaman da dinle
Nefrete göz kırpanlar dün de vardı bugün de…

23 06 2016
Salih ERDEM