3
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
827
Okunma
Dağ rüzgarı gibiydi serinliği,
Kokusu ruhumu doyuran.
Her düştüğüm menzilde
Ellerimden tutup kaldıran
Varla yok arası gidip gelen
Varlığıma anlam katan...
Hiç görmesem de yine
Hakikatimde var olan
Elest’ten özüme aşina olan
Ezelden tanıdığım kadim ruh
Beden giysisinden soyununca
Ruhuna karışacağım ruh...
Her dem yaşarsın evrende,
Zamansız mekansız iklimde
Bir farkına varsam...
Kendiliğinden tanırdım kokunu,
Kendime bu kadar yabancı olmasam...
5.0
100% (4)
Cevap Yaz