Sevgilim
Gidiyorum diyorsun ya
Gün vuruyor tenime sen ayaza
Ve ansızın sarıyor bedenimi bir sızı
Sesin yüreğime takılıyor
Yanaklarım üşüyor
Ellerim tutmuyor

Sevgilim
Gidiyorum diyorsun ya
Sesinin soluğuna bağdaş kuruyorum
Uyku tutmuyor gözlerimi
Nasıl tutsun ki
Yıldızları sökülmüş bir gökyüzü
Umutları viran olmuş bir kent misaliyim

Şimdi sen gidiyorsun ya
Kederli yağmurlar eşliğinde
Haykırışlarıma karışıyor özlemin
Ve gözlerinin deryasında buluyorum kendimi
hasret dört duvar oluyor
Yüreğimin koridorlarında idam ediliyorum
Üşüyorum

Sen gittin ya
Sen yoksun ya
Dönüp dolandığım bu yerde
dağıldım kirpik uçlarımdan ayak uçlarıma kadar

Gittin
Saçının telini bile bırakmadın
Evimin bir köşesinde

Gittin
Cumbası ahşap bir pencereden sarkan çocukluğum gitti
Sokağa taşan sevincim
Taze ekmek kokusu gitti

Ve sen gittikten beri
Yokluğun ciğerimi yakıyor
Nefesimde boğuluyorum bazen
Öyle bir matem kapladı ki içimi
inan ki tarifi yok

Sen bilmezsin
Bazı geceler hiç uyumadan
Rüya görüyorum
Öyle gerçek gibi
Sanki yanımdaymışsın gibi
Yanaklarını iki avcumun arasına alıp
Öpüyorum, burnundan
Kaşlarına dokunuyorum
Kirpiklerini seviyorum
Kirpiklerin, kokun, gülüşün nefesim kadar yakınımda

Ahh sol yanımın bir türlü kapanmayan yarası

Sen ne kadar gidersen ben o kadar geliyorum sana
Aşkım
Can içim
Yürek sızım
Gidemediğim

Şimdi
Kimsesiz bir sahile vuruyor acılarım
Gözlerimde bakışlarını
Yüreğimde sevdanı

Tutuyorum

Gönül bavuluma yanlızlığını bırakıp
Sonra gittin ya
Olsun
Ben yine gelirim, geliyorum sana tüm yarınlarda can içim

A. Haluk Fidan / Sol Yanımın Kapanmayan Yarası / 16.06.2016