Çığ düşmüş yüzüne sol yarısına
Asfaltın köşesi mıntıka hanım
Dönüşmüş umacı al karısına
Ömürler törpüsü mıntıka hanım


Sarmışsın bir gülü gönül teline
Dikenler kanatır nerden bilesin
Kınalar yakılmış duvaklı geline
Zamanlar paslanmış nasıl gülesin


Süpürge saçına güller kondurur
Kirlenmiş esvabı derin çizgiler
Volta sırasında laflar dondurur
Görsen yarasında derin ezgiler


Sarılır bir fistan allı moruna
Dişleri altındır esneyip durur
Sinesi gümüşten sırdan koruna
Lafını hiç etmez yüzüne vurur


Döndürür dünyanın dil düdüğünü
Köşeden bakışlar endamı yeter
Haddini bildirir kel hödüğünü
Aklını alırken beter mi beter


Sonunda yüklüktür dünyanın işi
İndirir küfeyi mıntıka hanım
Aklı kısa sanma sağlam er kişi
Yollara mühürlü mıntıka hanım


Evet, en sonunda ezdi şiiri
Saçından bir betim çözdü şiiri