Gece dayandı sabaha tüm gerçekliğiyle
Ben ise bir yalandan ibaret.
Komşumda kadınların çığlığı kulağım sağır.
Bebelerin korkulu gözleri ve gece nelere gebe.
Amansız bir tırmanışta azrailin korkulu düşleri,
Düşler düşündüklerimiz.
Apollon indirdi tacını Daphne’nin.
Fırlattı sular sel oldu.
Ve haykırdı gözyaşlarına sevgisinin.
Birlikte ağlayalım aşksızlığa !.
İnsan kanından beslenenlere,
Babasını arayan çocuklardan pay çıkaranlara.
Kirliliğin bu yüzüne, yüzsüzlüğüne.
Ahkam kesenlerin basiretzizliğine
Sübyan kullananların kahpeliğine.
Aca açığa yurtsuzluğa,
3 maymunu oynayanlara….
Sel oldu gözyaşları ters yöne.
Göl oldu, yitik umutlar doğdu.
Ahhh Daphne !
Gel sarıl bana hiç yapmadığın gibi.
Buna ihtiyacı var insanlığın.
Sıkı sarılmaya, sevgiye.
Hakka dönük, haksızlığa karşı durmaya.
İşte o zaman dinecekti Daphne’nin gözyaşı
Ve dünyanın başına konacaktı Daphne’nin tacı.