.
gökkalemi ile çizildi zaman
bir mavi kucakta,
bir düşevinde
ardımıza anılar bırakarak

kaç kuşa özgürlük taktılar, unuttu uçmayı
aramıza çok şehirler girdi, çok caddeler
içinin karanlığını sokağa kusan evler
kalındı dünyanın kitabı, oysa okumanız vardı

camdan bir laleydi zaman
büyükler öyle söyler
yerle gök arası
meltem dokundu ona yağmur elleriyle
ne kolaydı kırılması

bir tatlı muhabbet ağzımızın içi
bu varsıl düzende
geciktin ,o çok planlı rastlantıya
burası ne böldü bizi ne tamamladı

ve usta cerrah dokundu sol yanımıza
ne kederli bi geçişti
bir zerreydi yolculuğun başı

bu uçmak, bu konmak
bu çarpışmadan vurulmak ölüme
ah ki susmak en acısı
bin katmerli yeryüzü beşiği, serilmişiz, uyanık gibi uyuruz yüzyıllar
bak bütün bahçeler örtmüş kapısını
dili kilit, gülsuyu dağıtılan avuçlar
kış düşmüş damın birinden
uzağımıza durmuş
süt buğusu kazıdığımız , dokuz taş oynadığımız
ceviz taşıdığımız birbirimize dallarından
göğüne yüzümüzü gömdüğümüz yazlar

alnımda o çok sevdiğim yara
gezdirdi beni
taşıyamadım,
bıraktığı dal çok ağırdı

.