İçimde sürgün öğretmenim adresim belirsiz
Anılar her gün depreşiyor geçmiyor sensiz
Her gün güneşi içimde doğuruyorum seninle sensiz
Benden sorma sevginin sebebini bende nedensiz

Biliyor musun aslında o sözlerim bir veda idi
olanı kabullenmiştim kendimeydi sürgünüm
Ah! Neydi bu dünyanın çekilmezi, dertleri neydi?
Seninle ahirette dilerim, kavuşmayı gülüm…

Gül, insanın değer verdiğini, hiç solmaması için
Ömür boyu yüreğinde saklı tuttuğu, bir utku dur...
Gül, bir nefestir yüreğimizde ve taşıdığımız öz kokulu
İki cihan güneşinin ardında,ötelere sevdalı bir tutkudur.

Ne söylesen öldüm bugün, sözün heybeti
Bin teselli versen, sardı ruhumu, kuşku illeti
Bir gün yazdıklarımı hissedersiniz, vicdanınızda
Söylediklerim içinize siner, belki bilinir kıymeti!

Sen var ya; bilir misin o mahkemeyi kübrayı
Ki; ben Allah’a havale ettim O’ en iyi bilendir
Zerre kadar ne yapıldıysa görülecek davayı
Rabbim; hâkim ve âdildir, göz önüne serendir

Hiç bir talebim olmadı, sevginin dışında
Bir söz duydum kan damladı yüreğime anında
Kolay mı insanı tanıyıp, keşfetmek güvenmek
Can bildiğin niye can yakar ki, hiç yoktan canında
yusuf erdoğan