4
Yorum
9
Beğeni
4,9
Puan
1255
Okunma
DÖKÜLEN SAÇLARIM
Bir sevdalığım vardı,
yüzüme bakıp da hiç konuşmazdı...
Ben tamirci çırağıyken,
o da okula giderdi.
Aynı otobüse binmek için
vargüçümü kullanırdım
her sabah, vallahi!
Hergün yeni bir şekle girer,
’belki dikkatini çeker’ diye,
hazırlardım saçlarımı.
Beni hiç farketmez;
ama ümidim de bitmez;
’bir daha ki sabaha’ derdim.
Böyle gelip geçti, çıraklık ömrüm.
Yıllar sonra, bazen; ’iş olsun’ diye,
saçlarımı,
yine o zamanki gibi tararım.
Yine aynı yolun otobüsüne biner,
tam da onun oturduğu boş koktuğa yakın,
ayakta beklerim.
Tek farkım,
baya dökülen saçlarım...
11.06.2016
MCİO
5.0
86% (6)
4.0
14% (1)
Cevap Yaz