Çokça ayrılık yaşadık yine
bir parkın ortasında
sevdanın içinde
yıkık bir tabela yönünü çizmiş
seni gösteriyor ama eğik
yeni doğmuş kara kedi miyavlıyor
ve ayaklarıma dolanıyor
ben ayrılık yaşıyorum
o hayata tutunuyor




hava keskin limon çiçeği kokusuyla doluyor
ardını kapıyor bir gün daha yeniden
bulutlar çekiliyor sıra sıra
bizim eskimiş mahalleden
hayatımda tek kalmış olan sen!
gülüşünle can katıyorsun yarım kalan bahara
ellerinle,gözlerinle,boynunla




saçların hayata kesik başlamıştı
sonradan uzadı öyle
alımlı mı alımlı
mezar alameti gösteren sessizliğin ise
korkunç oldukça
çokça ayrılık yaşadık yine
bir parkın ortasında
dahil olacakken hayatın içine
sonra bahsedeceğim senden
şimdi ayrılmak zorundayım mahallenden
gece yarısı bekçi kovalamasın elinde çiçekle
komşu gözlerin beni seyre dalar belki
geniş gerdanından doğacak güneşi bekliyorum
geriye ne kalacaksa senden
yeni doğan güne eriyorum
gözlerin uzaktan gözüküyor
ben yakından ölüyorum




tehlikeli bir seyre dalmaktan kendimi alıkoyamıyorum
dışarıda.İncin top koşturuyor gece yarısı
biraz heyecan biraz baba korkusu
çokça ayrılık yaşatıyor bize kara kediler buruk
ben ölmekten alıkoyuyorum kendimi belli bir vakit
göğsün bir taş kadar soğuk
gözlerin komşu hayatıma
aç kollarını geliyorum
kapat pencereni
gece yarısında tülden ince bir sevgi
biliyorum
güneş iyice geç kaldı
gidiyorum.




’Hayattan uzak bana yakın komşu gözlerine’









’Gök çe’