Bizim Karac’oğlan ozanlar piri
Ayağının tozu olan çıkmaz ki
Kıyamete kadar dolamaz yeri
Gönüllerde öyle kalan çıkmaz ki

Dadaloğlu ezber bozan bir sesti
Hünkâr fermanına estikçe esti
Tarih kaydetmemiş, ondaki resti
Adını zirveden alan çıkmaz ki

Köroğlu sırtını dağlara verdi
Onun şakilikten başkaydı derdi
Zor çıkar böyle bir insanın merdi
Onun gibi şöhret salan çıkmaz ki

Aslıhan yolunda kül olmuş Kerem
Leyla’sı Mecnun’u eylemiş verem
Onunla değişti vuslatta kuram
Ferhat gibi dağlar delen çıkmaz ki

Nedim’i, Baki’si umman divanda
Emrah var Bayburt’ta, Erzurum, Van’da
Kendimi bulurum Tevfik Neyzen’de
Ondan asla yalan dolan çıkmaz ki

Sevmemek mümkün mü Nazım’ı sözde
Namık Kemal yazmış vatanı özde
Akif’in değeri farklıdır bizde
Pir Sultan misali elan çıkmaz ki

Fuzuli Türkmen’in eşsiz gururu
Su kasidesiyle vurur gül mührü
Onunla övünür sevdanın şehri
Aşkta şifresini bulan çıkmaz ki

Hoşgörü kalesi Mevlana adı
Seyranî hicvinin başkadır tadı
Yunus’a mayadır sevginin kodu
Aşkı onculayın bilen çıkmaz ki

Ahu gözlüsüyle, Âşık Feymani
Yaşayan efsane, ölümsüz fani
Atışma dalında, bir başka yani
Onun gibi irticalen çıkmaz ki

Çöllerin hakkını bulunca gölde
Varlık makamından hiçlik var elde
Yazın divanında özüne kulda
Delibal’dan derin dalan çıkmaz ki

Celil ÇINKIR - DELİBAL