Şuara gönlüm bir şiire şerbetlenirken
Afakı güzelleştiren aşkı okudum leb-i kızıl gonca gülden
Özlemi öptüm son durağım gözlerinden
Şarkılara düştü aklım sesin çınlarken ötelerden

Eyvah dedim zamana zillet mi düşmüş?
Nedir bu şiirde ki efkâr?
İlham vakitlerinde yazmıyorsam namerdim atın beni çöllere

Bu vuslat ’sız yeminleri bozmuyor mu kefaretim oruçlar?
Şimdi argümanını unuttuğum bir güftesin gönlümde
Hani yokluğunun hıçkırıklarını okurken gözlerim güz mevsiminde

Çizemem tuvale yılların yokluğunda seni
Sığındığım tek limandı bergüzarın şarkılar
Ah o netameli ayrılıkları yazan acılar
Kulağımda çınlayan hasret denilen sancılar

Hangi niyetin muştusuna astım kimsesizliğimi
Avuçlarımda ağlıyorken dualar
Virdini unutmadı bir an bile dilim
Boncuk, boncuk dizerek tespih edip çektiğim

Aslında yok şiirlerin suçu
Kölesi olduğum gözlerin mecnun eder beni
Ant olsun leyla vakitlerine
Yittiğimi görmez mi yoksa beni senden götüren g/izler...

Nuray AYHAN...