Her şairin yüzlerce çocuğu vardır.
Göğün derinliklerinde emzirip
Kâğıtların kucağına attığı
Ve onları düşünerek
Sabahlara kadar uykusuz yattığı...

Her şairin yüzlerce çocuğu vardır.
Kimisi bir gündüz vakti
Kimisi gecenin üçünde
Kimisi sabah serinliğinde
Kimisi normal yolla, kimisi sezaryenle
Kimisi de ruhun derinliğinde doğmuştur...

Her şairin yüzlerce çocuğu vardır.
Kimisini çok sever insan
Daha çok emek vardır on da
Kimisini gözyaşlarıyla yıkayıp
Öyle kundaklamıştır...

Her şairin yüzlerce çocuğu vardır.
Bazen birbirine benzer
Şairlerin çocukları
Bazen de anlayamazsın
Yumrukları niye sıkılı
Çocukların elleri niye kanlı...

Her şairin yüzlerce çocuğu vardır.
Kiminin çocukları
Neruda’nın çocuklarına benzer
Kiminin çocukları, Nazım’ın çocuklarına
Hiç kimsenin çocuklarına benzemeyenleri de
Gökte yıldız gibi parlar...

Her şairin yüzlerce çocuğu vardır.
Ateşli çocukları, coşkulu çocukları
İstiklal isteyeni
Sevmek sevilmek isteyeni
Şiirlerdir, şairlerin çocukları
Üşümesinler üşümesinler
Getirin üstlerine, kelimelerden ibaret gocukları...