1
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
934
Okunma
Kimse kalmıyor bu dünyada.
Son randevun,
senide saracak olan kara toprakla!
...
Büyümek için yaşanan her acı,
ruhun heybesine mıhlanmış.
Kahrede kahrede...
...
Olmak,
yana yanaydı ya.
Ya ölmek?
...
Ya sevmek ya özlemek?
...
Anlamaz bunların ne olduğunu,
ham bir yürek!
...
Nerde nasıl tanımıştın beni?
’’Ne adını bilirim ne adresini’’
dediğimde;
duymamalıydım yüreğinin çığlığını.
Hatta,
bakmamalımıydım geriye,
bana ilk darbeyi vurduğunda!
...
Kolaydı gözümden düşmen.
Bunun içindi sanki tüm çaban!
...
Son oldu zaten.
Bir daha mümkün olmadı sana inanmam!
...
Göz yaşların yalan!
Hasretin yalan!
...
Bir oyundan ibaretti yaptıkların,
bir ün için her şeyi biliyorum.
Gönlümün ahı sevgimin vebali boynunda.
...
Ben,
bir zalime insan dediğim için,
kendimden özür diliyorum.
...
T.C Nigâr Güler.
29.05.2016
Şiirin sahibi
Cevap Yaz