her acı bir çizgi ekler ömre
yıllar geçtikçe derinleşir çizgiler
yol bulmaya çalışır
güzel, umutlu bir gün
bu oyuklar arasından


bazen bir çiçek açar
sevgiyle güler odanın içi
perde kıvrımına düşer gölgesi
gülümseyen yüzünün
alır başını gider acı
içimden çocukluğum geçer


gamsız sanır beni görenler
kimi gün güler gözlerimin içi
dışa vurur kalbimin sesi
her şiir bir sevdayı besler
sanki gül dalında bülbülüm
en güzel nağmeyi söyler


öyle böyle geçip gider yıllar
yaşanmış bir güzel anıdan başka
ne kalır elimizde
yaşadık dediğimiz
hani derlerdi yaşlılar
küllükte geçti ömür
satın alınacak bir şey olsa
almak isterdim gençliği

ben de diyorum ki
ne gördüm ki gençlikten
hüzünlü birkaç sayfa
arada bir iki mutluluk rastlantısı bir de
yine de güzel yaşamak
silerek derin acıları
umut kaplı defterden..


28. 05. 2016 / Nazik Gülünay