NESİNE SEVİNEYİM
Ölüm var sanırdım, kimsesiz sokaklarda
Ağlarken bir başıma,
Yalnızlığın sahipsiz düşlerinde
Hep ölüm var sanırdım.
Yüreğim bir suçlu gibi,
zavallı rolü oynuyorken
Hep ölüm var sanırdım,
Ve..bittiğini düşünürken sahipsiz yakarışların,
Yaşama katıldığımı hissederdim.
Ne kırgınlığım var ne de mutluluğum
Bu yazgının nesine nesine sevineyim
Konacak bir dal bulamazsın,
Güneşli dağlarda.
Gözlerimden dökülen yaşlar,
Okyanusa damlayan yağmur damlası gibi
Bu yazgının nesine nesine sevineyim
Gözyaşım bile değersiz.
Ben nasıl yanayım halime.
Vursam başımı dağa taşa
Biten bunca şeye inat
Bu yazgının nesine nesine sevineyim
Bomboş bıraktığı avuçlarımın arasındaki
Aşk kırıntılarına mı?
Sessizliği bana bırakıp,
Uçup Giden eski günlerime mi?
Bu yazgının nesine nesine sevineyim
Sevin diyorsun yaram
Sen kanatıyorken her gün çoğala çoğala
Ben bu yalnızlığın bu kaderin ,
Nesine nesine sevineyim........

NUR DAMAR
21.05.2016 // 00.50