Ağırdan doğruldu,
Topladı ne varsa eskiden, tarihten.
Şöyle bir baktı, küçük gözlerle
Diyordu ki: bitti;
Bu iş çoktan.
Anlamayacak kadar
Aklın mı noksan?

Bir an kalbim durdu sandım,
Ellerim terledi,
İçim sıkıldı,
Gözüm önüne bir perde indi.
Kalkamadım yerden.
Neydi ağırlık,
Bir anda her şey kapkaranlık.

Birazdan kendime geldim.
Ve bir dönüp baktım neydi olmayan
Karşımda duran bir insan değil
Civatadan, kaplodan modern bir insan.

Ellini uzattı hoşçakal derken
Buzdan daha soğuk; çelikten...
Ürperdi içim.
Nasıl olmuştu,
Ben böyle çelikten, plastikten
Yüreği metal birini sevmiştim.

Gözlerine baktım on an
Donuk silik bir resim geçti
Sanki parkot okuyan cihaz
Bana, en düşük fiyatı biçti.

Mekanik bir hareket yaptı yerinden
Dönerken içim bulandı benim
Neydi bu Allah’ım, nasıl bir sevgi
Ruhu alınmış, demirden miydi?/leydi.

(Nisan 2013 İstanbul)