Yine akşam oluyor gönlüme çöktü hüzün,
Karanlık gecelerde hep seni arıyorum.
Değeri hiç kalmamış verilen gizli sözün,
Ne zaman geleceksin herkese soruyorum?

Akıl tutulmasımı zihnimdeki karanlık,
Söylermisin acaba nereye varıyorum?
Başımdaki bu bela unutulur bir anlık,
Hayatı çile yaptım yeniden sarıyorum.

Uykularım kaçıyor gölgelerin dansından,
Kanter içinde kaldım geceyi yarıyorum.
Gözlerim kan çanağı çatlayacak hırsından,
Rüyalarımda kaç kez kalbini kırıyorum.

Şeytanlar kol geziyor yanında yöresinde,
Uyandığım o anda divana duruyorum,
Zorla güzellik olmaz insanın töresinde,
Saatimi her sabah tam beşe kuruyorum.

Yıkıl diyorum artık yıkıl karşımdan iblis!
Fırsatını bulunca tekmeyi vuruyorum.
Düşlerimi bölüyor aniden bastıran sis!
Münafıklar şerrinden kendimi koruyorum.

Ruhumda fırtınalar ha koptu ha kopacak,
Önümü aydınlatan ışığı görüyorum.
İnanıyorum artık başkası yok tapacak,
İpek böceği gibi kozamı örüyorum.

DOĞANAY’ım bu kavga ömür boyu sürecek,
Alnımın akı ile hesabı veriyorum.
Kullar görmese bile yaradanım görecek,
Şükürler olsun Rabbim murada eriyorum!

Kemal DOĞANAY