Türlü çiçek gördüm sevdim dalını
Sen benim gönlümü bir zara koydun
Neyleyim yâr sensiz dünya malını
Sen gittin ömrümü mezara koydun


Gönül muradını alıp doymadan
Açık gider gözüm sensiz dünyadan
Elimi eline bir kez koymadan
Beni halden hale ne zora koydun


Kar mıdır eriyen gözüm yaşında
Yanıyor yüreğim dağlar başında
Takılıp kaldım yâr gözle kaşında
Sen beni hep aynı nazara koydun


Uzanmışım ölü gibi upuzun
Gitmez gözümden gül hayâlin yüzün
Her gün düşlerimde hep aynı hüzün
Beni ölmeden bir mezara koydun


*
Çekilir mi sensiz hayatın yolu
Neyleyim ben yârsiz parayı pulu
Yüreğim onulmaz gam keder dolu
Boynum büktün başım bir dara koydun


Hani senin çiçek çiçek bakışın
Saçlarında tel tel misçe kokuşun
Dağlara mı sardı şimdi yokuşun
Beni külliyen bir ke/nara koydun?!


Çiçekler içinde türlü diken var
Bülbül olup gülün kahrın çeken var
Bencileyin gözün yaşın döken var
Bağrımı sönmeyen bir nâra koydun


Gözlerim gözünü hiç unutmuyor
Hep seni süzüyor düş avutmuyor
Islanınca yastık uyku tutmuyor
Göz göz b/akışını pınara koydun


Şaban AKTAŞ
19.05.2016 - 20.39