0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
454
Okunma
Hatırlarmısın bilmem ?
Titrek bir gecenin koynunda;
Ay değmişti tenimize,
Bütün mahlûkat uykuya daldığında,
Yanlızca biz kalmıştık seninle.
Ha birde…sönmeyen umutlarımız.
Hangi ara, aya yel değdi bilmem ?
Tenimizden çekti yelimizi bir bulut.
Gerçeklerin önüne indi tül perdeler
Kıyımızda dolaşır oldu kimliksiz gölgeler
Tuttuk bir siyaha yenildik !
İşte o gece kaybettik güneşimizi,
Gökyüzünde gerilmiş bencil siyahlar
Hiç etti emellerimizi.
Gene yılmadık yıkılmadık savaştık,
Yeniden yarılanmış mumları yaktık,
Tozunu sildik kirli aynaların,
Bütün yıldızlara kafa tutup,
Yırtık denizden saf maviler çaldık,
Koyu bir yeşille buluşturduk,
Bağımız bahçelerimiz oldu,
Umudu hakim kıldık üstümüze,
İşte o gece iki kişiydik.
Sonra bir bütün oluverdik seninle.
Müşteba Güneş
