Yalnızlık sofrası kurdum yine
Buyurun hayallerim, dertlerim, umutlarım...
Buyurun, geçin böyle...
Ta gözlerimin içinden, yüreğimin en tenha yerine.
Biriniz, "İki yüzlülük nedir?" diye konu açsın.
Konuşup anlatsın biriniz bizlere.
Yalnızlık sofrasında, gıybet sayılmaz elbet bu konu bizlere.
Hem dertlerim iyi konuşur.
O zaten iki yüzlüler yüzünden çökmüş böyle.
Ne olur konuşturmayın,
Şu laf anlamaz, söz dinlemez umutlarımı.
Olmayacak duaya amin dedirtiyor sonra.
Şu saf yüreğimi en çok o kandırıyor, sözleri, vaatleriyle.
Siz konuşurken aklımın ermediği bu konuyu
Bende çözüm için el kaldırayım semaya kederle
Sizlerin haklı olduğunu anladıkça
Çıksın ahuzarım gözlerimden de
Şu babamın dediği; Hayırlı kapının açılması için dua edeyim Rabbime.
Var mıdır o şeytan misali iki yüzlülerden bir fayda gören?
Hayallerime bakmayın sakın, o anlamaz ki şeytan işinden.
Masumiyet bahçesinden misafirimdir kendisi,
O tozpembe bakar şu kapkara hayata zaten
En iyisi mi çağırın vicdanımı gelsin,
Şu zıkkım yediğimiz yalnızlık sofrasına.
Bir kelam etsin sözün en haklı yerinden,
Anlatır o bize
Bir yüzünü saklayan: iflah olmaz
Vazgeçmez diğer yüzünden!