hop dedin de
ne oldu küt pat ettin de
dosdoğru gitmeyip de gidince tersine
ve paldır küldür de koştun durdu ya nefsine
sevgisizliğinin ipliği çıktı işte sonunda pazara

sen en sonunda aşka
isyanları kavga ve kıskançlıkları yığdın ya
bin bir kahır yüküyle
geçip de gitti koskocaman güzelim yıllar hazana
her anımıza da yapmacık bir tebessüm sergilendi
dönüldü sahtekarlık sınırının içinde
aşkımız hep çıkara endeksli dilendi
çok ölü fiyatına gittik diye de yerinme boşu boşuna

senin o kaypak gönül dağarcığında
aşüfte duygu ve davranışları da körce bilendi
sokak köpeklerinin hezeyanı içinde de ben parçalandım
doldurmadın bir türlü sevginle yürek küpümü
çığlık çığlığa isyanla vefasız oynaklığın la yırtındım
kalın bir sicimdi sevdan boynuma bir yafta gibi
cılız çırpınışlarımla kaskatı olup da
dar ağacında o sert rüzgarına karşı ben hep asılı kaldım
her anda yalan ve dolanlarınla da
boğuluşta boynu bükük sallanıp da durdu tüm hayatım

ne diyebilirim ki seni seçimim sehven olmuşsa
bilirsin ki fıtrata bağlıdır aşkın yaşam düzeyi ya
bense hiç mi hiç nedense bilememişim
seni baştan beri hiçte ilgilendirmiyor bile
içim de dışım da yanışta kavrulsa bile
bir uydun gibi de
sevgi serabıyla dolandırıp da durdun dünyanda
kurudu kaldı gönül bahçem
oysa ki ben senin için de
ne hayaller kurmuştum bu dumansız ocağımda

elerim dondu yine soğuk bir tenin katı duvarında
bak işte yine ruhumda kanıyor kandırılmak
her bir şeye karşı boykot’um var
sizde mi hiç fark etmediniz kasvetli yıllar
içimde bin bir acı
göz pınarımdan sel gibi çağlarken hicranlı yaşlar

gelip de al istersen her şeyim ortada asla ki korkma
ekmeğine katık ettiğin servetim gibi
tüm ömrüm ve bu benliğim de al senin olsun
a
m
a
yeter ki
yanılıp da sakın ola ki kalbime yaklaşma
o sadece bir tek bana lazım
git artık o beğendiğin yere öyle ters düzde bakma…



(18.05.2016) AZAP…